Jednym z problemów z jakim może zetknąć się cudzoziemiec podczas pobytu w innym państwie jest uznanie przez organy tego państwa dokumentów wydanych w kraju jego pochodzenia. Jeżeli pomiędzy tymi krajami nie została zawarta umowa bilateralna o wzajemnym uznawaniu dokumentów urzędowych to cudzoziemcowi pozostaje jedna z dwóch możliwości: apostille albo legalizacja dokumentu.

Apostille

W dniu 5 października 1961 r. w Hadze została sporządzona Konwencja znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych (dalej: Konwencja Haska). Konwencja Haska zobowiązała państwa-sygnatariuszy Konwencji do wzajemnego uznawania dokumentów urzędowych zaopatrzonych klauzulą apostille. Lista państw sygnatariuszy Konwencji jest dostępna na stronie internetowej Konwencji Haskiej. 

Klauzula apostille wydawana jest przez właściwe organy państwa, w którym dokument został wydany. Dokument zaopatrzony w taką klauzulę może zostać wykorzystany w każdym innym państwie, które przyjęło Konwencję Haską.

Legalizacja

Jeżeli dane państwo nie jest stroną Konwencji Haskiej to wówczas dokumenty urzędowe podlegają legalizacji. Przebiega ona dwuetapowo. Najpierw cudzoziemiec musi zwrócić się do właściwych organów swojego ojczystego państwa (zazwyczaj Ministerstwa Spraw Zagranicznych) w celu legalizacji dokumentu urzędowego. Po zalegalizowaniu dokumentu, cudzoziemiec musi następnie wystąpić do placówki dyplomatycznej państwa, w którym chce użyć dokumentu. Dopiero po uwierzytelnieniu tego dokumentu przez placówkę dyplomatyczną danego państwa będzie można go użyć w tym państwie.

Podsumowanie

W każdym przypadku warto najpierw zweryfikować, czy pomiędzy państwami została zawarta umowa o wzajemnym uznawaniu dokumentów urzędowych. Jeżeli chcesz się dowiedzieć, czy pomiędzy Twoim ojczystym krajem a Polską istnieje taka umowa to skontaktuj się z nami. Zweryfikujemy to, a w przypadku jeżeli taka umowa nie została zawarta to pomożemy Ci szybko i skutecznie uzyskać apostille albo zalegalizować dokumenty.

W niektórych przypadkach cudzoziemiec może zostać umieszczony w strzeżonym ośrodku dla cudzoziemców (SODC) lub areszcie dla cudzoziemców (ADC). Czym zatem jest SODC oraz ADC i jaka jest między nimi różnica?

Wstęp

SODC jest placówką, w której cudzoziemiec przebywa w trakcie postępowania deportacyjnego lub udzielenia ochrony międzynarodowej. Z kolei ADC jest placówką, w której umieszcza się wyłącznie osoby, które nie podporządkowują się zasadom pobytu obowiązującym SODC.

Warunki pobytu w SODC są bardziej przyjazne niż w ADC. Jak raportował Rzecznik Praw Obywatelskich: ,,Warunki bytowe w wizytowanym areszcie wykazują wiele analogii do warunków zakładów karnych typu zamkniętego, a nawet oddziałów dla więźniów uznanych za niebezpiecznych… Także panujący w areszcie reżim jest znacznie surowszy niż reżim strzeżonego ośrodka. Dotyczy to zwłaszcza konieczności przebywania przez cudzoziemców w celi przez większą część dnia, ograniczonej możliwości spędzania czasu na świeżym powietrzu czy dostępu do dodatkowych aktywności’’.

Przesłanki umieszczenia w SODC

Art. 398 i art. 398a ustawy o cudzoziemcach (dalej: uoc) zawiera następujące przesłanki umieszczenia cudzoziemca w SODC:
1) istnieje prawdopodobieństwo wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu bez określenia terminu dobrowolnego wyjazdu i wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. 
2) wydano decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu bez określenia terminu dobrowolnego wyjazdu i istnieje konieczność zabezpieczenia jej wykonania, a wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. 
3) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca do państwa trzeciego na podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób, a jego natychmiastowe przekazanie do tego państwa nie jest możliwe, lub
4) cudzoziemiec nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, a natychmiastowe wykonanie tej decyzji nie jest możliwe lub
5) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca zgodnie z art. 28 rozporządzenia 604/2013, jeżeli istnieje znaczne prawdopodobieństwo jego ucieczki, a natychmiastowe przekazanie do innego państwa członkowskiego nie jest możliwe, lub
6) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej na podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób, a natychmiastowe przekazanie do tego państwa nie jest możliwe.

Umieszczenie w SODC lub ADC jest może być stosowane tylko w ustawowo określonych przypadkach. Każdorazowo należy zważyć, czy wobec cudzoziemca nie mogą zostać zastosowane mniej dolegliwe środki nieizolacyjne, w szczególności: 
1) obowiązek zgłaszania się w określonych odstępach czasu do wskazanego organu Straży Granicznej,
2) wpłata zabezpieczenia pieniężnego w określonej wysokości, nie niższej niż dwukrotność minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
3) przekazania dokumentu podróży do depozytu wskazanemu organowi,
4) zamieszkiwania w miejscu wyznaczonym.

Zakończenie

Jeżeli bliska Ci osoba trafiła do strzeżonego ośrodka dla cudzoziemców lub do aresztu dla cudzoziemców skontaktuj się z nami jak najszybciej. Bezzwłocznie podejmiemy niezbędne działania w celu jej uwolnienia!

Cudzoziemcy coraz częściej zamierzają prowadzić działalność gospodarczą w Polsce. Z tego względu warto pamiętać, że w tym zakresie obowiązują ograniczenia co do formy prawnej takiej działalności. Jakie są to ograniczenia i kogo one nie dotyczą?

Ograniczenia

Co do zasady, obywatele krajów nienależących do UE (oraz niebędących członkami rodziny obywateli UE) nie mają możliwości prowadzenia biznesu w formie:

• jednoosobowej działalności gospodarczej,
• spółki jawnej
• spółki partnerskiej.

Tacy cudzoziemcy mogą natomiast prowadzić działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej, spółki komandytowo-akcyjnej, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, prostej spółki akcyjnej oraz spółki akcyjnej. 

Wyjątki

Istnieją jednak wyjątki, kiedy nawet obywatele w/w krajów pozaunijnych będą mieli prawo prowadzić biznes na takich samych warunkach, jak obywatele polscy. Katalog takich osób zawiera artykuł 4 ustęp 2 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Są to cudzoziemcy:

1. posiadający zezwolenie na pobyt stały;
2. posiadający zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
3. posiadający zezwolenie na pobyt czasowy w celu kształcenia na uniwersytecie;
4. posiadający zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych;
5. posiadający zezwolenie na pobyt czasowy w celu połączenia się z rodziną;
6. których pobyt czasowy w celu wykonywania badań naukowych się zakończył, a chcą dalej pracować w Polsce lub prowadzić tu biznes;
7. posiadający status uchodźcy;
8. posiadający ochronę uzupełniającą (w tym UKR PESEL);
9. posiadający zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany;
10. posiadający zezwolenie na pobyt czasowy i zarazem będącymi małżonkami obywateli polskich;
11. posiadający zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej;
12. posiadający Kartę Polaka.

Podsumowanie

Jeżeli masz pytania odnośnie wyboru formy działalności gospodarczej w Polsce i nie wiesz od czego zacząć to skontaktuj się z nami! Pomożemy Ci wybrać dopasowaną do Twoich potrzeb formę biznesu, uwzględniając cel oraz koszty, z którymi wiąże się dana działalność. Doradzimy także optymalną pod względem podatkowym oraz ekonomicznym strategię dla prowadzenia biznesu i przeprowadzimy przez żmudny proces rejestracji działalności.

Jedną z możliwości legalnego wykonywania pracy w Polsce jest otrzymanie odpowiedniego zezwolenia na pracę. Typów takich zezwoleń jest kilka. Sprawdź, którego z nich potrzebujesz.

Zezwolenie typu A

Ten typ zezwolenia jest wymagany, gdy cudzoziemiec wykonuje pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy z podmiotem, którego siedziba lub miejsce zamieszkania albo oddział, zakład lub inna forma zorganizowanej działalności znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to w praktyce najczęstszy typ zezwolenia.

Zezwolenie typu B

Ten typ zezwolenia jest wymagany, jeżeli pełnisz funkcji w zarządzie osoby prawnej wpisanej do rejestru przedsiębiorców lub będącej spółką kapitałową w organizacji albo w związku z prowadzeniem spraw spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej jako komplementariusz, albo jeżeli będąc prokurentem przebywasz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres przekraczający łącznie 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy. W praktyce oznacza to, że jeśli np. pełnisz funkcję członka zarządu sp. z o.o. albo spółki akcyjnej to masz obowiązek posiadania zezwolenia typu B. 

Zezwolenie typu C

Ten typ zezwolenia jest wymagany, gdy cudzoziemiec wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w roku kalendarzowym do oddziału lub zakładu podmiotu zagranicznego albo podmiotu powiązanego. Jeżeli zatem masz siedzibę np. w Uzbekistanie i chcesz oddelegować swojego pracownika do wykonywania pracy w Polsce na okres 4 miesięcy do oddziału lub zakładu twojego przedsiębiorstwa albo do podmiotu powiązanego z Twoim przedsiębiorstwem, to masz obowiązek uzyskania dla takiego pracownika zezwolenia typu C.

Zezwolenie typu D

Ten typ zezwolenia jest wymagany, gdy cudzoziemiec wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego, nieposiadającego oddziału, zakładu lub innej formy zorganizowanej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu realizacji usługi o charakterze tymczasowym i okazjonalnym (usługa eksportowa). Jeżeli zatem masz siedzibę np. w Kazachstanie i chcesz oddelegować swojego pracownika do wykonywania pracy w Polsce na okres 4 miesięcy w celu realizacji usługi o charakterze tymczasowym i okazjonalnym, to masz obowiązek uzyskania dla takiego pracownika zezwolenia typu D. To czy dana kategoria usługi ma charakter tymczasowy i okazjonalny wymaga każdorazowo indywidualnej analizy.

Zezwolenie typu E

Ten typ zezwolenia jest wymagany, gdy cudzoziemiec wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w ciągu kolejnych 6 miesięcy w innym celu niż wskazany w zezwoleniu typu B, C oraz D.

Zezwolenie typu S

Ten typ zezwolenia jest wymagany, gdy cudzoziemiec wykonuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracę sezonową. Takiego rodzaju pracy nie można wykonywać więcej niż 9 miesięcy, a jednocześnie taki typ pracy musi być określony w rozporządzeniu ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie podklas działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), w których wydawane są zezwolenia na pracę sezonową cudzoziemca.

Podsumowanie

Końcowo należy wskazać, że nie każdy cudzoziemiec ma obowiązek posiadania zezwolenia na pracę. Z takiego rodzaju obowiązku są zwolnieni chociażby obywatele Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Szwajcarii, a także m.in. osoby posiadające status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej, czy też korzystające w tym kraju z ochrony uzupełniającej.

Jeżeli chcesz zweryfikować, czy podlegasz zwolnieniu z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę lub też którego typu zezwolenia na pracę potrzebujesz do nie wahaj się z nami skontaktować. Odpowiemy na wszelkie pytania i w razie potrzeby dokonamy za Ciebie wszelkich formalności związanych z uzyskaniem odpowiedniego typu zezwolenia na pracę.

Jeżeli jesteś osobą o polskim pochodzeniu i dysponujesz odpowiednimi dowodami na potwierdzenie tego faktu to możesz ubiegać się o Kartę Polaka. Dlaczego warto się o nią starać?

Korzyści z Karty Polaka

• możliwość ubiegania się o wizę krajową bez konieczności ponoszenia opłat konsularnych. Wiza jest udzielana na rok z możliwością pobytu przez 365 dni;
• możliwość ubiegania się o zezwolenie na pobyt stały, a następnie o obywatelstwo. Niezwykle istotny jest tutaj fakt, że jeżeli zezwolenie na pobyt stały zostało udzielone ze względu na posiadaną Kartę Polaka to wniosek o uznanie za obywatela polskiego można złożyć zaledwie po roku od uzyskania pobytu stałego. Ponadto przy złożeniu wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt stały masz prawo do świadczenia pieniężnego przeznaczonego na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Polsce;
• możliwość podjęcia studiów na wyższych uczelniach publicznych na takich samych zasadach jak obywatele polscy;
• możliwość podjęcia pracy oraz prowadzenia działalności gospodarczej na takich samych zasadach jak obywatele polscy;
• ulga na przejazdy pociągiem (37% w 2024 roku);
• bezpłatny wstęp do muzeów państwowych;
• nieodpłatny dostęp do opieki lekarskiej w nagłych przypadkach np. z związku z wypadkiem drogowym. 

   

Podsumowanie

Korzyści z posiadania Karty Polaka jest wiele. Jeżeli zatem chcesz uzyskać Kartę Polaka i masz jakiekolwiek pytania (np. odnośnie rejestracji w celu przyznania Karty Polaka lub zakresu niezbędnych dokumentów potwierdzających polskie pochodzenie) to skontaktuj się z nami. Wyjaśnimy wszelkie wątpliwości i pomożemy Ci w uzyskaniu Karty Polaka!