Czy uważasz, że Twoja sprawa o o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, stały albo rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej trwa zbyt długo? W takiej sytuacji warto skorzystać ze środków prawnych służących przyspieszeniu postępowania. Jakie są to środki?

Ustawowe terminy

Zgodnie z art. 112a ust. 1 ustawy o cudzoziemcach, decyzję w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy wydaje się w terminie 60 dni. Należy pamiętać, że termin ten biegnie nie od momentu złożenia samego wniosku, a dopiero od momentu uzupełnienia braków formalnych. W przypadku postępowania o udzielenia zezwolenia na pobyt stały, zgodnie z art. 210 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach, termin ten wynosi z kolei 6 miesięcy. Taki sam termin został przewidziany również w przypadku postępowania o udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej (art. 223 w zw. z art. 210 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach).

Niestety, z reguły postępowanie trwa dłużej niż jest to wskazane w w/w przepisach. Należy wówczas rozważyć możliwość wniesienia ponaglenia, a następnie skargi do sądu administracyjnego.

Ponaglenie i skarga do sądu administracyjnego

Zgodnie z art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego, stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli nie załatwiono sprawy w terminie (bezczynność) lub jeżeli postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość). Ponaglenie się wnosi do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu, który prowadzi postępowanie. W przypadku zezwolenia na pobyt czasowy i stały oraz rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej organem właściwym jest Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców.

Po wniesieniu ponaglenia do organu można rozważyć również możliwość wniesienia skargi na bezczynność lub przewlekłość do właściwego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Należy jednak mieć na uwadze, że organ prześle akta sprawy do sądu, co będzie wiązało się z dodatkowym wydłużeniem postępowania.

Podsumowanie

Każdorazowo należy zważyć, czy potencjalne korzyści z wniesienia ponaglenia lub skargi przeważają nad ryzykiem dalszego przedłużenia postępowania. Jeżeli potrzebujesz pomocy w napisaniu ponaglenia lub skargi do sądu i chcesz, aby w Twoim imieniu występował profesjonalny pełnomocnik to skontaktuj się z nami.

Droga do uzyskania obywatelstwa polskiego nie jest łatwa. Aby zminimalizować ryzyko i zaoszczędzić czas należy już na wstępie wybrać odpowiednią strategię: nadanie obywatelstwa polskiego albo uznanie za obywatela polskiego Jakie są wady i zalety każdego z tych rozwiązań?

Nadanie obywatelstwa polskiego

Zalety

• Nie musisz spełniać jakichkolwiek warunków. Wniosek o nadanie obywatelstwa polskiego rozpatruje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. W tym zakresie nie masz żadnych wymogów które musisz spełnić, żeby otrzymać obywatelstwo polskie. Oznacza to, że możesz w ogóle nie zamieszkiwać na terytorium Polski i nadal mieć prawo do złożenia wniosku.

Wady

• Postępowanie o nadanie obywatelstwa polskiego cechuje się pełną uznaniowością. Oznacza to, że postanowienie o nadaniu obywatelstwa polskiego zależy wyłącznie od Prezydenta.
• Brak ustawowo określonego czasu rozpatrzenia sprawy. Z naszej praktyki wynika, że postępowanie o nadanie obywatelstwa polskiego co do zasady trwa około 2-3 lat. Taki czas oczekiwania na rozstrzygnięcie jest znacząco dłuższy niż w przypadku wniosku o uznanie za obywatela polskiego.
• Brak możliwości wniesienia środków ponaglających w celu przyspieszenia postępowania. Nie masz prawa do wniesienia ponaglenia czy też skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie sprawy.
• Brak możliwości wniesienia odwołania. W przypadku odmowy nie przysługuje żaden środek odwoławczy.

Uznanie za obywatela polskiego

Zalety

• Ustawowo określony czas rozpatrzenia sprawy. Sprawa o uznanie za obywatela polskiego powinna być załatwiona w ciągu miesiąca, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach w ciągu dwóch miesięcy. Z naszej praktyki wynika jednak, że postępowanie o uznanie za obywatela polskiego trwa zazwyczaj około 6 miesięcy. Taki czas oczekiwania jest wciąż nieporównywalnie mniejszy niż w przypadku postępowania o nadanie obywatelstwa polskiego przez Prezydenta, którego nie wiążą żadne terminy ustawowe.
• Określone warunki ustawowe przy spełnieniu których możesz liczyć na uznanie za obywatela polskiego. Warunki te są różne dla określonych podstaw prawnych występowania o uznanie za obywatela polskiego.
• Możliwość zaskarżenia decyzji. Jeżeli dostałeś decyzję odmowną w sprawie o uznanie za obywatela polskiego to masz prawo do wniesienia odwołania do organu właściwego, którym w tym przypadku jest Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji.
• Możliwość wniesienia ponaglenia oraz skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie sprawy. Organ jest zobowiązany rozpatrzyć twoje ponaglenie i wydać odpowiednie postanowienie.

Wady

• Warunek nieprzerwanego pobytu na terytorium Polski. Dla każdej podstawy prawnej ta liczba lat się różni w granicach od roku do nawet 10 lat nieprzerwanego i legalnego pobytu. Z tego względu, aby ubiegać się o uznanie za obywatela polskiego musisz spełnić określony wymóg i uprawdopodobnić to przedłożeniem stosownych dokumentów.

Podsumowanie

Reasumując, uznanie za obywatela polskiego jest drogą bardziej przewidywalną niż w przypadku nadania obywatelstwa polskiego. Nie zawsze jednak zachodzą przesłanki do skorzystania z tej bardziej przewidywalnej możliwości. To właśnie dlatego wybór odpowiedniej strategii jest tak istotny.

Jeżeli chcesz ubiegać się o obywatelstwo polskie i masz jakiekolwiek pytania to skontaktuj się z nami! Wyjaśnimy wszelkie wątpliwości, pomożemy we wszystkich formalnościach i przeprowadzimy przez cały proces.

Osoby pozbawione możliwości powrotu do kraju pochodzenia z powodu obawy przed prześladowaniem mają możliwość złożenia wniosku o ochronę międzynarodową. Są dwa rodzaje ochrony międzynarodowej: status uchodźcy oraz ochrona uzupełniająca. Czym się charakteryzują? 

Status uchodźcy

Zgodnie z ustawą o o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy nadaje się jeżeli prześladowanie ze względu na swoją istotę lub powtarzalność stanowi poważne naruszenie praw człowieka, w szczególności praw, których uchylenie jest niedopuszczalne zgodnie z art. 15 ust. 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Prześladowanie może się przejawiać wskutek:

1. użycia przemocy fizycznej lub psychicznej, w tym przemocy seksualnej;
2. zastosowaniu środków prawnych, administracyjnych, policyjnych lub sądowych w sposób dyskryminujący lub o charakterze dyskryminującym;
3. wszczęciu lub prowadzeniu postępowania karnego albo ukaraniu, w sposób, który ma charakter nieproporcjonalny lub dyskryminujący;
4. braku prawa odwołania się do sądu od kary o charakterze nieproporcjonalnym lub dyskryminującym;
5. wszczęciu lub prowadzeniu postępowania karnego albo ukaraniu z powodu odmowy odbycia służby wojskowej podczas konfliktu, jeżeli odbywanie służby wojskowej stanowiłoby zbrodnię lub działania, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3;
6. czynach skierowanych przeciwko osobom ze względu na ich płeć lub małoletniość.

Przesłanki do obawy przed prześladowaniem mogą się pojawić zarówno przed wyjazdem z kraju pochodzenia, jak już po wyjeździe. W trakcie postępowania organ bada w szczególności takie powody prześladowania jak rasa, religia, narodowość, przekonania polityczne, przynależność do określonej grupy społecznej. Cudzoziemcowi spełniającemu przesłanki nadaje się status uchodźcy. 

Ochrona uzupełniająca

Jeżeli cudzoziemiec nie spełnia warunków dla nadania statusu uchodźcy, udziela się ochrony uzupełniającej, w przypadku, gdy powrót do kraju pochodzenia może narazić go na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy przez:

1. orzeczenie kary śmierci lub wykonanie egzekucji,
2. tortury, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie,
3. poważne i zindywidualizowane zagrożenie dla życia lub zdrowia wynikające z powszechnego stosowania przemocy wobec ludności cywilnej w sytuacji międzynarodowego lub wewnętrznego konfliktu zbrojnego. 

Podsumowanie

Z praktycznego punktu widzenia różnica pomiędzy tymi formami ochrony międzynarodowej jest mała. Jeżeli pragniesz uzyskać ochronę międzynarodową, skontaktuj się z nami. Na podstawie informacji, które przedstawisz będziemy w stanie ocenić jakie masz szanse na otrzymanie ochrony międzynarodowej. Następnie pomożemy Ci dopełnić wszystkich formalności i będziemy działać w Twoim imieniu aż do uzyskania pozytywnej decyzji.

Jednym z problemów z jakim może zetknąć się cudzoziemiec podczas pobytu w innym państwie jest uznanie przez organy tego państwa dokumentów wydanych w kraju jego pochodzenia. Jeżeli pomiędzy tymi krajami nie została zawarta umowa bilateralna o wzajemnym uznawaniu dokumentów urzędowych to cudzoziemcowi pozostaje jedna z dwóch możliwości: apostille albo legalizacja dokumentu.

Apostille

W dniu 5 października 1961 r. w Hadze została sporządzona Konwencja znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych (dalej: Konwencja Haska). Konwencja Haska zobowiązała państwa-sygnatariuszy Konwencji do wzajemnego uznawania dokumentów urzędowych zaopatrzonych klauzulą apostille. Lista państw sygnatariuszy Konwencji jest dostępna na stronie internetowej Konwencji Haskiej. 

Klauzula apostille wydawana jest przez właściwe organy państwa, w którym dokument został wydany. Dokument zaopatrzony w taką klauzulę może zostać wykorzystany w każdym innym państwie, które przyjęło Konwencję Haską.

Legalizacja

Jeżeli dane państwo nie jest stroną Konwencji Haskiej to wówczas dokumenty urzędowe podlegają legalizacji. Przebiega ona dwuetapowo. Najpierw cudzoziemiec musi zwrócić się do właściwych organów swojego ojczystego państwa (zazwyczaj Ministerstwa Spraw Zagranicznych) w celu legalizacji dokumentu urzędowego. Po zalegalizowaniu dokumentu, cudzoziemiec musi następnie wystąpić do placówki dyplomatycznej państwa, w którym chce użyć dokumentu. Dopiero po uwierzytelnieniu tego dokumentu przez placówkę dyplomatyczną danego państwa będzie można go użyć w tym państwie.

Podsumowanie

W każdym przypadku warto najpierw zweryfikować, czy pomiędzy państwami została zawarta umowa o wzajemnym uznawaniu dokumentów urzędowych. Jeżeli chcesz się dowiedzieć, czy pomiędzy Twoim ojczystym krajem a Polską istnieje taka umowa to skontaktuj się z nami. Zweryfikujemy to, a w przypadku jeżeli taka umowa nie została zawarta to pomożemy Ci szybko i skutecznie uzyskać apostille albo zalegalizować dokumenty.

W niektórych przypadkach cudzoziemiec może zostać umieszczony w strzeżonym ośrodku dla cudzoziemców (SODC) lub areszcie dla cudzoziemców (ADC). Czym zatem jest SODC oraz ADC i jaka jest między nimi różnica?

Wstęp

SODC jest placówką, w której cudzoziemiec przebywa w trakcie postępowania deportacyjnego lub udzielenia ochrony międzynarodowej. Z kolei ADC jest placówką, w której umieszcza się wyłącznie osoby, które nie podporządkowują się zasadom pobytu obowiązującym SODC.

Warunki pobytu w SODC są bardziej przyjazne niż w ADC. Jak raportował Rzecznik Praw Obywatelskich: ,,Warunki bytowe w wizytowanym areszcie wykazują wiele analogii do warunków zakładów karnych typu zamkniętego, a nawet oddziałów dla więźniów uznanych za niebezpiecznych… Także panujący w areszcie reżim jest znacznie surowszy niż reżim strzeżonego ośrodka. Dotyczy to zwłaszcza konieczności przebywania przez cudzoziemców w celi przez większą część dnia, ograniczonej możliwości spędzania czasu na świeżym powietrzu czy dostępu do dodatkowych aktywności’’.

Przesłanki umieszczenia w SODC

Art. 398 i art. 398a ustawy o cudzoziemcach (dalej: uoc) zawiera następujące przesłanki umieszczenia cudzoziemca w SODC:
1) istnieje prawdopodobieństwo wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu bez określenia terminu dobrowolnego wyjazdu i wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. 
2) wydano decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu bez określenia terminu dobrowolnego wyjazdu i istnieje konieczność zabezpieczenia jej wykonania, a wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. 
3) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca do państwa trzeciego na podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób, a jego natychmiastowe przekazanie do tego państwa nie jest możliwe, lub
4) cudzoziemiec nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, a natychmiastowe wykonanie tej decyzji nie jest możliwe lub
5) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca zgodnie z art. 28 rozporządzenia 604/2013, jeżeli istnieje znaczne prawdopodobieństwo jego ucieczki, a natychmiastowe przekazanie do innego państwa członkowskiego nie jest możliwe, lub
6) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej na podstawie umowy międzynarodowej o przekazywaniu i przyjmowaniu osób, a natychmiastowe przekazanie do tego państwa nie jest możliwe.

Umieszczenie w SODC lub ADC jest może być stosowane tylko w ustawowo określonych przypadkach. Każdorazowo należy zważyć, czy wobec cudzoziemca nie mogą zostać zastosowane mniej dolegliwe środki nieizolacyjne, w szczególności: 
1) obowiązek zgłaszania się w określonych odstępach czasu do wskazanego organu Straży Granicznej,
2) wpłata zabezpieczenia pieniężnego w określonej wysokości, nie niższej niż dwukrotność minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
3) przekazania dokumentu podróży do depozytu wskazanemu organowi,
4) zamieszkiwania w miejscu wyznaczonym.

Zakończenie

Jeżeli bliska Ci osoba trafiła do strzeżonego ośrodka dla cudzoziemców lub do aresztu dla cudzoziemców skontaktuj się z nami jak najszybciej. Bezzwłocznie podejmiemy niezbędne działania w celu jej uwolnienia!

Cudzoziemcy coraz częściej zamierzają prowadzić działalność gospodarczą w Polsce. Z tego względu warto pamiętać, że w tym zakresie obowiązują ograniczenia co do formy prawnej takiej działalności. Jakie są to ograniczenia i kogo one nie dotyczą?

Ograniczenia

Co do zasady, obywatele krajów nienależących do UE (oraz niebędących członkami rodziny obywateli UE) nie mają możliwości prowadzenia biznesu w formie:

• jednoosobowej działalności gospodarczej,
• spółki jawnej
• spółki partnerskiej.

Tacy cudzoziemcy mogą natomiast prowadzić działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej, spółki komandytowo-akcyjnej, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, prostej spółki akcyjnej oraz spółki akcyjnej. 

Wyjątki

Istnieją jednak wyjątki, kiedy nawet obywatele w/w krajów pozaunijnych będą mieli prawo prowadzić biznes na takich samych warunkach, jak obywatele polscy. Katalog takich osób zawiera artykuł 4 ustęp 2 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Są to cudzoziemcy:

1. posiadający zezwolenie na pobyt stały;
2. posiadający zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
3. posiadający zezwolenie na pobyt czasowy w celu kształcenia na uniwersytecie;
4. posiadający zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia badań naukowych;
5. posiadający zezwolenie na pobyt czasowy w celu połączenia się z rodziną;
6. których pobyt czasowy w celu wykonywania badań naukowych się zakończył, a chcą dalej pracować w Polsce lub prowadzić tu biznes;
7. posiadający status uchodźcy;
8. posiadający ochronę uzupełniającą (w tym UKR PESEL);
9. posiadający zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany;
10. posiadający zezwolenie na pobyt czasowy i zarazem będącymi małżonkami obywateli polskich;
11. posiadający zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej;
12. posiadający Kartę Polaka.

Podsumowanie

Jeżeli masz pytania odnośnie wyboru formy działalności gospodarczej w Polsce i nie wiesz od czego zacząć to skontaktuj się z nami! Pomożemy Ci wybrać dopasowaną do Twoich potrzeb formę biznesu, uwzględniając cel oraz koszty, z którymi wiąże się dana działalność. Doradzimy także optymalną pod względem podatkowym oraz ekonomicznym strategię dla prowadzenia biznesu i przeprowadzimy przez żmudny proces rejestracji działalności.